#6

- Czy muszę tam jechać? - spytałam po raz kolejny.

- Tak - powiedziała mama. - Po za tym jesteśmy już w pobliżu domu.

Tata wyjechał i można powiedzieć, że zostawił nas trzy lata temu. Więc byłam tylko ja i mama. I Cheetos - mój królik. John (tata) mieszka w Londynie. Ja całe moje życie spędziłam w Norwich.

Kiwnęłam do taty głową na przywitanie i szybko go wyminęłam. Byłam już w tym domu, więc wiedziałam, gdzie jest mój pokój. Zaczęłam się rozpakowywać. Po jakimś czasie weszła mama. Spojrzałam na nią.

- To tylko 3 tygodnie - uśmiechnęła się pokrzepiająco.

Niestety perspektywa siedzenia 3 tygodni z tatą mnie nie pociesza. Dobrze, że to Londyn. Wyrwę się trochę.

Pożegnałam się z mamą.

- Wychodzę do miasta! - krzyknęłam.

Wybiegłam szybko zanim zdąży coś powiedzieć. Obejrzałam się za siebie. Au! Leżałam właśnie na ziemi.

- Przepraszam! Poważnie, nigdy nie patrzę jak chodzę - mówił zmieszany chłopak. - Przepraszam.

Spojrzałam wreszcie na niego. Ciemne oczy, ciemne włosy, ciemna skóra.

- Nie szkodzi - uśmiechnęłam się do niego.

Pomógł mi wstać.

- To na razie - pomachał mi i pobiegł dalej.

Ma niezłą sylwetkę. Poszłam na przystanek. Pojechałam do centrum. Chodziłam sama po ulicach i czułam się jak debil. Weszłam do pierwszej lepszej cukierni i zamówiłam sobie gorącą czekoladę z bitą śmietaną oraz wielką czekoladowa babeczkę, naprawdę wielką. Czas na wpierdaling.

- Znów się spotykamy - powiedział chłopak dosiadając się do mnie. - Jestem Zayn.

- Jasmine. Chcesz trochę ciastka? - spytałam się go.

- Oczywiście - ułamał sobie połowę. - Nigdy wcześniej cię nie widziałem, wprowadziłaś się? - ugryzł kawałek.

- Nie - pokręciłam głową. - Przyjechałam do taty. Mama mnie zmusiła.

- Są po rozwodzie? Wybacz może nie powinienem o to pytać.

- Nie do końca - westchnęłam. - Dłuższa historia.

- Mam czas - upił mi łyk czekolady.

Opowiedziałam mu wszystko a wcale się nie znamy. To prawda, łatwiej otworzyć się przed nieznajomym.

- Przecież nie możesz cały czas ignorować taty. Porozmawiajcie o tym co się stało, naprawcie swoje stosunki - Zayn z zaciekawieniem mi się przyglądał.

- N... nie wiem to trudne...

Następnego dnia wyszłam w piżamach na ganek z tyłu domu. Zayn pomachał mi od siebie. Też wstał. Odmachałam mu. Mieszka po mojej lewej. Czułam, że tata obserwuje mnie z okna. 'Idźże do niego!' - sms od Zayna.

Poszłam najpierw się ubrać. Później ogarnęłam się i wyszłam porozmawiać z tatą. Rozmowa płynęła przyjemnie. Tata jest świetny, tęskniłam za nim.

***

- Zayn, dzięki za radę - uściskałam chłopaka wieczorem na spacerze.

- Mówiłem - wyszczerzył się.

- Teraz ty opowiedz mi o sobie - powiedziałam.

Usiedliśmy na jakiejś ławeczce. Opowiadał jaki to ma zamiar iść do X-factora. Razem z Niallerm, Harrym, Louisem i Liamem jak radziła im Nicole. Słuchałam go z zaciekawieniem, bo nie oglądam takich programów.

- Fajna sprawa - podsumowałam. - A studia?

- Pewnie tutaj - wzruszył ramionami i zaczął opowiadać o swojej wymarzonej przyszłości.

Trzy tygodnie później

Przedłużyłam swój pobyt tutaj. Cieszę się, że poznałam Liama, Louisa, Nialla i Harrego. I oczywiście Zayna.

- Dobrze, że zostałaś - rzucił.

Zbliżył swoją twarz do mojej. Zdałam sobie sprawę z tego, ze nieświadomie na to czekałam. Musnął mnie swoimi wargami i się odsuną. Przyciągnęłam go szybko do siebie i pocałowałam czulej, głębiej przytrzymując go. Czułam żar między nami.

- Jasmine... - wyszeptał. - Nie zostawiaj mnie...

- Nigdy - odpowiedziałam równie cicho.

Dwa lata później

Śledziłam poczynania Zayna i całego One Direction od ich pierwszego castingu. Kontakt z Zaynem na początku utrzymywałam, ale jak zaczęli nagrywać płytę się urwał. Moje uczucie nie wygasło. Jak mówiłam kiedyś, studiuję w Londynie - dziennikarstwo. Idzie mi w miarę dobrze. Na razie to pierwszy rok.

Siedziałam w sali muzycznej i zabierałam swoje nuty. Zapisałam się na gitarę... Wzięłam ją do ręki, spojrzałam na drzwi. Gitara upadła mi na ziemie a ja opadłam na krzesło.

- Co tu robisz?

- Pamiętasz tą noc przed twoim wyjazdem? - Zayn stał w drzwiach. Sam ZAYN. Jakbym mogła ją zapomnieć? Głupie pytanie.

- Powiedziałem ci wtedy, że kiedyś na pewno cię zranię...

Odgarnęłam włosy do tyłu.

- Cieszę się, że przyszedłeś - wymusiłam uśmiech.

Przyłożył rękę do czoła.

- Powiedz to - warknął. - To ja zjebałem sprawę i to ja przestałem do ciebie pisać. Przeze mnie nasz związek się rozpadł.

- Tak to prawda - wzruszyłam ramionami.

- Tylko tyle?

- Nie, w zasadzie to rozsadzało mnie od środka i dalej rozsadza. Miałeś czelność tu przyjść tak znikąd, nawet nie wiem, skąd wiesz, że tu jestem. Wiesz jak ja tęskniłam? Myślałam, że coś ci się stało, albo gorzej.

Niezręczna cisza.

- K... kocham cię - wyjąkał. - Przez ten cały czas. I dziwię się, że nigdy wcześniej ci tego nie powiedziałem.

Wstałam z krzesła i oparłam ręce na biodrach.

- Ja ciebie kochałam cały czas.

Pocałował mnie leciutko, ledwie to poczułam i popatrzył się niepewnie.

- Ale nie myśl sobie, że ujdzie ci to wszystko tak łatwo - uśmiechnęłam się chytrze.

Nie ma sensu dalej się obrażać. Jak to się mówi - carpe diem. Jestem zła na niego, ale ludziom powinno się wybaczać. Zayn nie jest złym człowiekiem. Ja kocham go, on kocha mnie i vice versa.

- Życie bez przeszkód jest bez sensu, prawda? - powiedział i przytulił mnie do siebie. Wziął na ręce i wyniósł mnie z budynku z uśmiechem na twarzy.

Dzień Dobry, Good Morning, Guten Morgen, Buenos Días! Witam w szóstym jednoparcie :D Końcówkę zjebałam kompletnie. Mam nadzieję, że jakieś komentarze zostawicie :) I jak tam wrażenia po nowej piosence? Moje mniej więcej tak: *_______________________* :D Uwielbiam.

Jednopart dla @vashappeninguy ♥ 

Do następnego xxx

@orangedirection